راهنمای کامل کمردرد مزمن|هزینه درمان کمردرد با شرایط اقساط

کمردرد مزمن (Chronic Low Back Pain) به دردی گفته می‌شود که برای بیش از ۳ ماه در ناحیه پایین کمر باقی می‌ماند. این درد ممکن است با خشکی، کاهش انعطاف‌پذیری و اختلال در صاف ایستادن همراه باشد و علت کمر درد مزمن ناشی از مشکلات ستون فقرات مانند دیسک کمر ، آرتروز ستون فقرات، تنگی کانال نخاعی یا انحراف ستون فقرات یا آسیب‌های عضلانی مانند کشیدگی عضلات و رباط ها یا بر اثر ضربه باشد؛ اما این عوامل تنها علت کمر درد نیست و عوامل مختلف دیگر ممکن است، موجب کمر درد مزمن شود که در ادامه به آن می‌پردازیم.

چرا مبتلا به کمر درد مزمن می‌شویم؟

تقریباً همه افراد در طول زندگی خود حداقل یک‌بار با کمردرد مزمن مواجه می‌شوند. در بسیاری از موارد، تشخیص علت دقیق این درد دشوار است. گاهی اوقات، کمر درد نتیجه‌ی سال‌ها انجام حرکات نادرست یا وارد کردن فشار بیش از حد به کمر است، بدون اینکه یک حادثه خاص عامل آن باشد. ممکن است فرد برای مدت طولانی کارهایی مانند بلند کردن اجسام سنگین یا خم شدن به شیوه‌ی نادرست را انجام داده باشد و در نهایت، یک حرکت ساده مثل خم شدن یا برداشتن یک وسیله سبک، باعث شروع درد شود.

عوامل متعددی می‌توانند در بروز کمردرد مزمن نقش داشته باشند. استفاده بیش از حد از کمر در محل کار یا هنگام ورزش، یکی از دلایل شایع این مشکل است. همچنین، آسیب‌ها، شکستگی‌ها یا حتی عمل‌های جراحی نیز می‌توانند منجر به بروز یا تشدید کمردرد شوند.

یکی از دلایل رایج، فتق دیسک است؛ حالتی که در آن بخشی از دیسک بین‌مهره‌ای از جای خود خارج شده و به اعصاب اطراف فشار وارد می‌کند. دیسک‌های ستون فقرات به‌طور طبیعی نقش ضربه‌گیر را دارند و فضا و انعطاف‌پذیری لازم برای حرکت ستون فقرات را فراهم می‌کنند؛ اما با گذشت زمان، این دیسک‌ها ممکن است خشک، نازک و شکننده شوند و در نتیجه، توانایی حرکتی ستون فقرات کاهش یابد.

در برخی موارد، فضاهای بین اعصاب نخاعی و نخاع باریک می‌شود که به آن تنگی کانال نخاعی گفته می‌شود. این وضعیت به همراه تغییرات تخریبی در مفاصل یا ساختارهای ستون فقرات، در دسته‌ی بیماری‌های دژنراتیو ستون فقرات قرار می‌گیرند.

سایر علل کمر درد مزمن

علاوه بر آسیب‌ها، استفاده بیش از حد از کمر یا مشکلات دیسک، عوامل دیگری نیز می‌توانند در ایجاد کمردرد مزمن نقش داشته باشند. برخی از این عوامل عبارت اند از:

۱. تنگی کانال نخاعی

در این وضعیت، فضای اطراف نخاع یا ریشه‌های عصبی در ستون فقرات باریک می‌شود و به اعصاب فشار وارد می‌کند. این فشار می‌تواند باعث درد، بی‌حسی، سوزش یا ضعف در کمر و پاها شود. این مشکل اغلب در افراد مسن دیده می‌شود و می‌تواند ناشی از تغییرات فرسایشی ستون فقرات باشد.

۲. انحنای غیرطبیعی ستون فقرات

• اسکولیوز (Scoliosis): انحنای جانبی ستون فقرات که معمولاً در دوران نوجوانی تشخیص داده می‌شود.
• کیفوز (Kyphosis): افزایش انحنای پشت که می‌تواند باعث ظاهر خمیده و درد کمر شود.

این شرایط با ایجاد فشار نامتعادل بر مهره‌ها و عضلات اطراف، می‌توانند باعث درد مزمن شوند.

۳. بیماری‌های التهابی یا سیستمیک

• فیبرومیالژیا: یک بیماری مزمن با درد گسترده در عضلات و بافت‌های نرم، که می‌تواند شامل کمر نیز باشد. علائم دیگر شامل خستگی، اختلالات خواب و مشکلات تمرکز هستند.
• آرتریت روماتوئید: یک بیماری خودایمنی است که مفاصل را درگیر می‌کند، از جمله مفاصل ستون فقرات. التهاب مفاصل می‌تواند باعث درد، سفتی و تخریب تدریجی شود.

۴. سندرم پیریفورمیس

در این اختلال، عضله پیریفورمیس که در عمق باسن قرار دارد، به عصب سیاتیک فشار وارد می‌کند. نتیجه آن درد، سوزش یا بی‌حسی در ناحیه باسن و حتی انتشار درد به پاهاست. این سندرم گاهی با درد سیاتیک اشتباه گرفته می‌شود.

عوامل خطر برای کمردرد مزمن

برخی شرایط و ویژگی‌های فردی می‌توانند احتمال ابتلا به کمردرد مزمن را افزایش دهند:

• سن بالای ۳۰ سال: با افزایش سن، دیسک‌های بین‌مهره‌ای خاصیت انعطاف‌پذیری خود را از دست می‌دهند و استخوان‌ها و مفاصل دچار فرسایش می‌شوند.
• اضافه وزن: وزن اضافی فشار بیشتری بر ستون فقرات وارد می‌کند، به‌ویژه در ناحیه کمر و لگن.
• بارداری: تغییرات هورمونی، افزایش وزن و انتقال مرکز ثقل بدن در دوران بارداری می‌تواند فشار زیادی به ستون فقرات وارد کرده و منجر به کمردرد شود.
•  عدم تحرک یا ورزش نکردن

·   استرس یا افسردگی

·   شغل‌هایی با فعالیت‌های سنگین بدنی مانند بلند کردن مکرر اجسام، خم شدن، چرخش کمر یا قرار گرفتن در معرض لرزش‌های شدید (مثل رانندگان کامیون یا اپراتورهای سندبلاست)

·   سیگار کشیدن که می‌تواند با کاهش جریان خون به ستون فقرات، روند بهبود را کند، کند.

علائم کمردرد مزمن

کمردرد می‌تواند به شکل‌های مختلفی بروز کند و شدت آن از فردی به فرد دیگر متفاوت باشد. شایع‌ترین علائم عبارت‌اند از:

• درد مبهم و مداوم در ناحیه کمر
• درد ناگهانی و شدید
• احساس سوزن‌سوزن شدن، گزگز یا سوزش
• ضعف در پاها یا کف پا
• گاهی اوقات درد به لگن، ران یا کف پا انتشار پیدا می‌کند

در موارد شدید، کمردرد ممکن است به حدی باشد که توانایی حرکت را کاهش دهد.

روش‌های تشخیص علت کمر درد

پزشک با انجام معاینه فیزیکی و بررسی سابقه پزشکی، سعی می‌کند علت کمردرد را مشخص کند. در صورت نیاز، آزمایش‌های زیر ممکن است تجویز شود:

• آزمایش خون برای بررسی نشانه‌های التهاب یا عفونت
• تصویربرداری با اشعه ایکس از ستون فقرات
• سی‌تی‌اسکن یا MRI برای مشاهده بافت‌های نرم، دیسک‌ها و اعصاب
• میلوگرام، نوعی عکس‌برداری تخصصی با تزریق ماده حاجب به نخاع

گزینه‌های درمانی کمر درد مزمن

درمان کمردرد مزمن معمولاً ترکیبی از مراقبت‌های خانگی، فیزیوتراپی و گاهی دارودرمانی یا مداخلات تخصصی است:

مراقبت‌های اولیه در خانه

• استفاده از بریس کمری برای حمایت
• کمپرس سرد یا گرم
• حرکات کششی ملایم
• اصلاح وضعیت نشستن، ایستادن و خوابیدن

درمان‌های پزشکی در کمر درد مزمن

• فیزیوتراپی تخصصی برای تقویت عضلات اطراف ستون فقرات
• مشاوره روان‌شناختی برای کمک به مدیریت درد مزمن
• همکاری با سایر درمانگران مانند:
  • ماساژ‌درمانگر
  • متخصص طب سوزنی
  • کایروپراکتیک یا فیزیوتراپیست‌های تخصصی در دستکاری ستون فقرات

دارودرمانی در کمر درد مزمن

• داروهای ضدالتهابی مانند ایبوپروفن یا ناپروکسن
• داروهای نسخه‌ای با دوز پایین برای کنترل درد مزمن
• در صورت درد شدید، ممکن است پزشک اپیوئیدها را به‌صورت موقت تجویز کند

مداخلات پیشرفته (در موارد مقاوم)

• تزریق اپیدورال: برای کاهش التهاب اعصاب
• تحریک نخاعی: دستگاهی که با ارسال جریان الکتریکی، سیگنال‌های درد را در نخاع مسدود می‌کند.
• جراحی ستون فقرات: تنها در صورتی که آسیب عصبی جدی وجود داشته باشد یا درمان‌های دیگر مؤثر واقع نشده باشند

حمایت‌های شغلی و توان‌بخشی در کمردرد مزمن

در برخی افراد، درد مزمن کمر ممکن است بر شغل یا فعالیت روزانه تأثیر بگذارد. در این صورت ممکن است نیاز به:

• تغییرات شغلی
• مشاوره یا بازآموزی شغلی
• کاردرمانی برای بهبود عملکرد و کاهش فشار روی کمر

چشم‌انداز بهبود در کمر درد مزمن

بیشتر موارد کمردرد با گذر زمان و درمان مناسب بهبود می‌یابند. پیروی از برنامه درمانی پزشک، انجام تمرینات توصیه‌شده و حفظ شیوه زندگی سالم در پیشگیری از عود مجدد نقش مهمی دارد.

چه زمانی باید برای درمان کمر درد مزمن به پزشک مراجعه کرد؟

اگر موارد زیر را تجربه کردید، حتماً با پزشک تماس بگیرید:

• درد شدید یا پایدار که با استراحت یا درمان خانگی بهبود نمی‌یابد؛
• بی‌حسی یا ضعف در پاها؛
• از دست دادن کنترل مثانه یا روده و
• سابقه سرطان یا آسیب جدی به ستون فقرات

آزمایش‌ها و ارزیابی‌های تشخیصی کمر درد مزمن

در معاینه فیزیکی، پزشک ابتدا محل دقیق درد را بررسی کرده و نحوه تأثیر آن بر حرکات بدن شما را ارزیابی می‌کند. این معاینه می‌تواند شامل لمس ستون فقرات، بررسی دامنه حرکتی و ارزیابی واکنش‌های عصبی باشد.

نوع آزمایش‌های تشخیصی مورد نیاز به علائم و سابقه پزشکی شما بستگی دارد. آزمایش‌های رایج عبارت اند از:

• آزمایش خون: از جمله شمارش کامل سلول‌های خونی (CBC) برای بررسی عفونت یا التهاب و آزمایش سرعت رسوب گلبول‌های قرمز (ESR) برای شناسایی التهاب مزمن.
• سی‌تی‌اسکن  (CT scan): برای تهیه تصاویر مقطعی از ستون فقرات کمری، که در موارد آسیب‌دیدگی استخوان، تنگی کانال نخاعی یا بررسی تومورها مفید است.
• ام‌آر‌آی  (MRI): روش غیرتهاجمی و دقیق‌تری برای مشاهده دیسک‌ها، رباط‌ها، اعصاب و بافت نرم اطراف ستون فقرات.
• میلوگرام: نوعی تصویر‌برداری با اشعه ایکس یا سی‌تی‌اسکن که پس از تزریق ماده حاجب به کانال نخاعی انجام می‌شود تا ناهنجاری‌های نخاع یا ریشه‌های عصبی را بهتر نمایان کند.
• رادیوگرافی (اشعه ایکس): برای بررسی ناهنجاری‌های ساختاری استخوانی یا وجود شکستگی‌ها استفاده می‌شود.

💡 نکته تکمیلی: در صورت وجود علائم عصبی شدید، مانند بی‌حسی یا ضعف اندام‌ها، انجام نوار عصب و عضله (EMG/NCS)  نیز ممکن است توصیه شود.

درمان کمردرد مزمن

درمان کمردرد مزمن بسته به شدت، علت زمینه‌ای، و پاسخ بیمار به روش‌های درمانی متفاوت است. برخی از دردهای کمری ممکن است هرگز به طور کامل از بین نروند، اما با مدیریت مناسب می‌توان آن‌ها را کنترل کرد و از تشدیدشان جلوگیری نمود.

مراقبت‌های خانگی و غیر دارویی کمر درد مزمن

• استفاده از کمربند طبی (بریس) برای حمایت از ستون فقرات در کمردرد مزمن
• سرما و گرما درمانی برای کاهش التهاب و تسکین درد
• حرکات کششی و تمرینات فیزیوتراپی برای تقویت عضلات پشتی و شکمی
• مشاوره روانشناختی در صورت وجود استرس یا اضطراب مزمن که می‌تواند بر شدت درد اثر بگذارد

مراقبت‌های تخصصی مکمل کمر درد مزمن

پزشک ممکن است شما را به سایر متخصصان ارجاع دهد:

• فیزیوتراپیست یا کایروپراکتر برای درمان دستی و تنظیم ستون فقرات
• ماساژ درمانگر برای کاهش تنش عضلانی
• متخصص طب سوزنی برای تحریک نقاط درد و تسکین علائم

دارودرمانی کمر درد مزمن

• داروهای بدون نسخه مانند ایبوپروفن (Advil) یا ناپروکسن (Aleve)
• در موارد مزمن یا شدیدتر، داروهای تجویزی با دوز پایین
• در صورت درد حاد و ناتوان‌کننده، استفاده موقتی از مسکن‌های مخدر (اپیوئیدها) تحت نظر پزشک
• گاهی استفاده از داروهای ضدافسردگی یا ضدتشنج برای دردهای نوروپاتیک نیز توصیه می‌شود

⚠️ نکته مهم: استفاده طولانی‌مدت از اپیوئیدها ممکن است باعث وابستگی شود؛ بنابراین باید با احتیاط و تحت نظارت پزشکی صورت گیرد.

درمان‌های پیشرفته کمر درد

• تزریق اپیدورال (داروی ضد التهاب به اطراف عصب) در موارد دردهای ریشه‌ای (مانند سیاتیک)
• تحریک نخاع (Spinal Cord Stimulation) با کاشت دستگاه برای ارسال پالس‌های الکتریکی و مسدود کردن سیگنال‌های درد
• جراحی ستون فقرات تنها در صورتی توصیه می‌شود که آسیب جدی عصبی یا ساختاری وجود داشته باشد که با درمان‌های غیرجراحی بهبود نیافته باشد

هزینه درمان جراحی ستون فقرات و دیسک کمر با وام سلامت کارت

هزینه جراحی ستون فقرات، به‌ویژه در مراکز درمانی خصوصی، ممکن است بسیار بالا باشد و بسته به نوع عمل، میزان پیچیدگی، تجهیزات مصرفی و طول دوره بستری، از چند ده میلیون تا چندصد میلیون تومان متغیر باشد. در چنین شرایطی، استفاده از خدمات «سلامت کارت» می‌تواند گزینه‌ای مناسب برای مدیریت هزینه‌های درمانی باشد.

 سلامت کارت نوعی تسهیلات اعتباری است که توسط برخی بانک‌ها، شرکت‌های مالی یا بیمه‌های تکمیلی ارائه می‌شود و امکان پرداخت اقساطی هزینه درمان را برای بیماران فراهم می‌سازد. این کارت‌ها معمولاً با شرایطی نظیر بازپرداخت ۶ تا ۳۶ ماهه، بدون نیاز به ضامن و با کارمزد پایین‌تر از وام‌های بانکی در اختیار متقاضیان قرار می‌گیرند.

استفاده از سلامت کارت در بسیاری از مراکز درمانی طرف قرارداد و حتی برخی مراکز آزاد امکان‌پذیر است و می‌تواند به کاهش فشار مالی ناشی از درمان‌های تخصصی از جمله جراحی‌های ستون فقرات کمک شایانی کند.

حمایت‌های اجتماعی و شغلی

• تغییر یا تطبیق شغل برای جلوگیری از آسیب مجدد
• آموزش مهارت‌های جدید یا بازآموزی شغلی
• استفاده از کاردرمانی برای بهبود عملکرد روزمره

چشم‌انداز بیماری (پیش‌آگهی)

در بسیاری از موارد، کمردرد مزمن با گذشت زمان و رعایت روش‌های درمانی بهبود می‌یابد. پیروی منظم از برنامه درمانی و اقدامات خودمراقبتی کلید موفقیت در کنترل درد است.

سی‌تی‌اسکن ستون فقرات کمری  (Lumbar CT Scan)

کاربرد

• بررسی آسیب‌ها، ناهنجاری‌ها، فتق دیسک، تنگی کانال نخاعی، بافت اسکار بعد از جراحی، شکستگی‌ها، و تومورها.

نحوه انجام

• دراز کشیدن روی تخت باریک، ورود به دستگاه اسکنر.
• تصویربرداری با اشعه ایکس به‌صورت مقطعی.
• حفظ بی‌حرکتی برای جلوگیری از تاری تصویر.
• مدت زمان: 10 تا 15 دقیقه.

آمادگی‌های لازم

• در برخی موارد استفاده از ماده حاجب (کنتراست).
  • از طریق ورید یا فضای اطراف نخاع تزریق می‌شود.
  • نیاز به ناشتایی ۴ تا ۶ ساعت در صورت استفاده از ماده حاجب.
  • اطلاع‌رسانی در صورت حساسیت قبلی یا مصرف داروی متفورمین.
• بررسی وزن بیمار (محدودیت حداکثر ۱۳۵ کیلوگرم).
• درآوردن فلزات و پوشیدن لباس مخصوص.

احساسات احتمالی

• ناراحتی از تخت سفت.
• طعم فلز، گرگرفتگی یا سوزش هنگام تزریق کنتراست.

خطرات

• مواجهه با اشعه (در حد کم ولی بیشتر از عکس معمولی).
• واکنش آلرژیک به ماده حاجب (نادراً آنافیلاکسی).
• خطر احتمالی در بارداری.

ام‌آر‌آی ستون فقرات کمری (Lumbar MRI)

کاربرد

• تصویربرداری دقیق از بافت‌های نرم، دیسک‌ها، نخاع، بدون استفاده از اشعه ایکس.
• استفاده در مواردی مانند دیسک کمر، فشردگی عصب، التهاب‌ها یا آسیب‌های بافتی.

نحوه انجام

• دراز کشیدن روی تختی که وارد یک تونل مغناطیسی می‌شود.
• تصاویر مقطعی (برش‌هایی) تهیه می‌شود.
• مدت زمان: ۳۰ تا ۶۰ دقیقه (ممکن است بیشتر شود).

آمادگی‌های لازم

• ناشتایی در صورت نیاز به کنتراست.
• اطلاع‌رسانی در مورد:
  • ایمپلنت‌های فلزی، دریچه قلب، ضربان‌ساز، مفاصل مصنوعی، مشکلات کلیوی.
  • ترس از فضاهای بسته (کلاستروفوبیا) – ممکن است MRI باز یا داروی آرام‌بخش توصیه شود.
• خارج کردن اشیای فلزی: جواهرات، ساعت، دندان مصنوعی، سنجاق و غیره.

احساسات احتمالی

• حس گرما در ناحیه اسکن.
• صداهای بلند دستگاه (معمولاً گوشی یا گوش‌گیر داده می‌شود).
• اگر از کنتراست استفاده شود: احساس گرگرفتگی یا طعم فلز.

خطرات

• برای اکثر افراد ایمن است.
• در صورت وجود اجسام فلزی در بدن می‌تواند خطرناک باشد.
• محدودیت استفاده از کنتراست در بیماران کلیوی.

نتایج آزمایش‌ها

✅نتایج طبیعی:

• عدم مشاهده آسیب یا بیماری در ناحیه کمر.

❌ نتایج غیرطبیعی ممکن است نشان‌دهنده‌ی موارد زیر باشد:

• دیسک بیرون‌زده یا فتق دیسک
• شکستگی‌ها
• تنگی کانال نخاعی
• اسپوندیلولیستزیس (لغزش مهره)
• تومور، التهاب یا عفونت
• تغییرات مرتبط با افزایش سن یا بافت اسکار پس از جراحی

اسکن MRI کمر (ستون فقرات کمری) برای تشخیص علت کمر درد

تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI) از ناحیه کمری، با استفاده از میدان‌های مغناطیسی قوی و امواج رادیویی، تصاویر دقیقی از قسمت پایین ستون فقرات تهیه می‌کند. در این روش، برخلاف سی‌تی‌اسکن، از اشعه ایکس استفاده نمی‌شود.

تصاویر MRI به‌صورت برش‌هایی جداگانه گرفته می‌شوند که قابل ذخیره‌سازی در رایانه یا چاپ روی فیلم هستند. در طول یک جلسه MRI معمولاً تعداد زیادی تصویر از زوایای مختلف تهیه می‌شود.

آزمایش‌های مرتبط:

• MRI گردن
• MRI کامل بدن (در صورت نیاز به ارزیابی جامع)

نحوه انجام  MRI کمر

پیش از انجام تصویربرداری، لازم است لباس مخصوص بیمارستان یا لباس‌هایی بدون دکمه یا زیپ فلزی (مانند تیشرت و شلوار راحتی) بپوشید. همچنین باید تمامی وسایل فلزی مانند ساعت، جواهرات و عینک را خارج کنید؛ چراکه دستگاه MRI می‌تواند این اجسام را جذب کرده یا باعث مخدوش‌شدن تصاویر شود.

شما روی یک میز باریک دراز می‌کشید که به آرامی به داخل دستگاه تونل‌مانند MRI هدایت می‌شود.

در برخی موارد، برای وضوح بیشتر تصاویر، از ماده حاجب (رنگ مخصوص) استفاده می‌شود که معمولاً از طریق تزریق وریدی در بازو یا دست وارد بدن می‌شود. این ماده به پزشک کمک می‌کند تا برخی از نواحی بدن را با دقت بیشتری بررسی کند.

در طول اسکن، اپراتور از اتاقی جداگانه با شما در ارتباط خواهد بود و وضعیت شما را از طریق دوربین زیر نظر دارد. این فرآیند معمولاً ۳۰ تا ۶۰ دقیقه طول می‌کشد، اما در مواردی ممکن است بیشتر زمان ببرد.

آمادگی پیش از آزمایش

• ممکن است از شما خواسته شود که ۴ تا ۶ ساعت پیش از MRI چیزی نخورید یا ننوشید.
• اگر دچار ترس از فضای بسته (کلاستروفوبیا) هستید، حتماً به پزشک اطلاع دهید. ممکن است پیش از آزمایش دارویی آرام‌بخش دریافت کنید، یا از دستگاه MRI باز استفاده شود که فضای بازتری دارد.

چه مواردی را باید قبل ام آر آی باید به پزشک اطلاع دهید؟

قبل از MRI، حتماً در صورت وجود شرایط زیر، پزشک را مطلع سازید:

• کلیپس آنوریسم مغزی
• دریچه قلب مصنوعی
• ضربان‌ساز یا دفیبریلاتور قلبی
• ایمپلنت حلزون گوش یا دیگر ایمپلنت‌های گوش داخلی
• بیماری کلیوی یا انجام دیالیز (ممکن است نتوانید ماده حاجب دریافت کنید)
• مفاصل مصنوعی، پیچ‌ها یا صفحات فلزی تازه کار گذاشته‌شده
• وجود استنت‌های عروقی خاص
• سابقه کار با فلز یا جوشکاری (در این صورت احتمالاً برای بررسی ذرات فلزی در چشم به آزمایش نیاز دارید)

موارد ممنوع در اتاق  MRI

از آنجا که دستگاه MRI دارای آهنرباهای بسیار قدرتمندی است، ورود اجسام فلزی به اتاق MRI به‌طور کامل ممنوع است. این موارد شامل:

• خودکار، چاقوی جیبی، عینک
• جواهرات، ساعت، کارت‌های بانکی، سمعک
• سنجاق، گیره سر، زیپ فلزی
• دندان مصنوعی متحرک (باید قبل از اسکن برداشته شود)

احساس هنگام انجام آزمایش

MRI فرآیندی بدون درد است. با این حال، باید در طول تصویربرداری کاملاً بی‌حرکت بمانید؛ زیرا هرگونه حرکت می‌تواند باعث تار شدن تصاویر شود.

ممکن است میز دستگاه برایتان سفت یا سرد باشد؛ در این صورت می‌توانید درخواست پتو یا بالش کنید. هنگام روشن‌شدن دستگاه، صداهایی بلند و بم شنیده می‌شود. استفاده از گوش‌گیر برای کاهش صدا امکان‌پذیر است.

در صورت نیاز، از طریق سیستم ارتباطی داخل اتاق می‌توانید با اپراتور در تماس باشید. برخی مراکز MRI امکاناتی مانند هدفون یا تلویزیون برای راحتی بیمار در نظر گرفته‌اند.

معمولاً هیچ دوره بهبودی پس از MRI لازم نیست، مگر اینکه داروی آرام‌بخش دریافت کرده باشید. در غیر این صورت، پس از پایان اسکن، می‌توانید به روال عادی رژیم غذایی، فعالیت‌ها و داروهایتان بازگردید.

سؤالات مهم از کمردرد مزمن